Butanding en Manta's

Na 5 dagen wordt het tijd om wat schade in te halen qua het schrijven van mn blog.
Ik had een vlucht naar Tagbilaran via manilla de 26e omdat ik eigenlijk naar Boracay zou vliegen. Wat ze zeggen het mooiste eiland van de Filipijnen en met de mooiste feestjes. Dus waar anders dan op dit eiland zou ik mn verjaardag moeten vieren. Maar helaas gooide Mr Duerte roet in mn fissa. Het eiland werd op 26 April hermetisch afgesloten voor de toeristen. Dit omdat er een puinhoop van het eiland is gemaakt. De riolering loopt zo de zee in en kan het massa toerisme van dit eiland niet aan dus kregen de inwoners 4 mnd de tijd om hier aan te gaan werken maar ze hebben niks gedaan dus is er besloten om het eiland volledig af te sluiten. Daag Fissa! Maar natuurlijk wel goed voor het eiland en de natuur. Ik was bang dat ik al mn geld van deze vluchten kwijt zou zijn (het is duur om last minute vluchten te boeken in de filipijnen dus 26-30 april had ik tijdig vast gelegd) maar gelukkig mocht ik van air asia gratis een andere bestemming in de Filipijnen kiezen. Maar ik had geen idee!! Dus koos ik voor Bohol waar ik eind vd middag bij mijn luxe accomodatie op het met een brug aangrenzende eilandje Panglao aankwam. Een voor mijn gevoel complete villa voor mij alleen! Kingsize bed, Airco, warme douche alles erop en eraan, wat een ruimte. Dus gelijk al m’n zooi door de kamer verspreiden en voor het eerst in 2.5 mnd kleding in een kast hangen. En een lekker zwembadje voor de deur. Hier kan ik wel aan wennen. Even bijkomen tijdens het reizen.
De volgende dag een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. Eerst wat duiken voor de volgende dag gefixed en daarna opzoek naar de tarsiers. Ik had goede verhalen gehoord over de sanctuary maar na ruim een uur scooteren bleek deze vandaag gesloten te zijn. Bummer!! Dus maar doorgereden naar de meer populaire tarsier conservation via de ‘man made forest’. Terwijl je up en down over de heuvels van bohol scootert die allemaal begroeit zijn met allerlei soorten en maten bomen kom je ineens uit op een kil stuk weg waar beiderzijds dunne lange bomen staan die ooit door de mens geplant zijn. Het heeft wel iets bijzonders maar toch past het niet helemaal op dit tropische eiland thuis.
Aangekomen bij de tarsier consevation was het hier afgeladen vol met toeristenbusjes. Iedereen wil deze bijzondere diertjes natuurlijk zien. En toen ik bij de eerste plek stopte waar een eentje verscholen onder een blad zat te schuilen voor de regen duurde het even voor ik dit kleine beestje had gevonden. 15 cm groot met grote uitpuilende ogen zijn ze zowel schattig als lelijk tegelijk.
Hierna was het tijd om door te rijden naar de chocolate hills. Kleine mooi gevormde uitstulpingen die in de maanden maart en april bruin kleuren door de droogte dat het net chocolade hoopjes zijn. Ze waren niet super bruin maar het uitzicht over het gebied was wel mooi. Al met al een heerlijke dag onderweg geweest op de scooter en langs de kust terug gereden.
Ik had met de heen weg gezien dat er een mac donalds in tagbilaran was en vond wel dat ik dit had verdient de dag voor mn Bday. Het leek wel een feestmaal. Even iets vertrouwds proeven. En na 2.5 maand heb je ook niet altijd meer zin in rijst.
Na nog een bezoekje aan het populaire Alona beach waar ik de place to be nog niet echt had ontdekt ben ik weer lekker gaan chillen in m’n crib. Ik moet natuurlijk wel uitgebreid genieten van dit luxe oord. En ik wilde natuurlijk fit zijn om de volgende ochtend te gaan duiken. Terwijl ik de eerste facebook berichtjes en appjes binnenkreeg om me te feliciteren vertrok ik richting Balicasag eiland om te gaan duiken (ik had manta’s gevraagd als Bday kado). De duiken waren niet super bijzonder. Wel 2 opvallende frogfishes de eerste duik maar met name heel veel superkleine beestjes die ik (zonder bril) nooit zelf zou vinden. De 2e duik super veel stroming waardoor de hele groep na 35 minuten al bijna heel hun fles hadden leeggetrokken maar mocht ik aansluiten bij de professionals om de duik verder af te maken. Maar iets groters dan een schildpad kwam er niet voorbij deze duik.
Bij aankomst terug “thuis” begon ik me dan toch wel een beetje jarig te voelen door alle (spraak)berichtjes via het wereld wijde web. En heb ik mezelf s avonds getrakteerd op een luxe dinner! Na nog een paar drankjes in de locale kroeg ben ik maar naar huis gegaan het was niet echt een fissa at Alona Beach Panglao en zo zou mn kater de volgende meevallen (wijsheid komt met de jaren toch?)
29 April was een chill dag. Dat had ik wel even nodig na al dat reizen en ik had natuurlijk niet voor niks een zwembad voor de deur. Ook werd het tijd om te bedenken wat ik de laatste 10 dagen in de Filipijnen wilde gaan doen. Ik heb goede verhalen gehoord over Siquijor het is een mooi eiland maar verder niet zoveel te beleven. Een reis van 4u met de ferry vanuit Bohol en terug 8u met de ferry naar Cebu om vanuit daar door te reizen…. Hmmm nah doe maar niet. De tickets naar Donsol waren betaalbaar en ondanks dat ik al Whalesharks had gezien toch besloten om hier naartoe te gaan. Want….. Hier is een Manta Bowl! En die wil ik nog wel graag zien met duiken. Wel moest ik dan een dag overbruggen en had ik geen zin om een dag door te brengen in Cebu. Een grote stad waar voor mij (en vele andere) weinig te halen is. Dus na de 2u durende ferry van Tagbilaran naar Cebu, een wandeling van 30 minuten met heel m’n leven op m’n rug naar het busstation om met de bus in 3u naar Moalboal te reizen. Maar het was het zeker waard. Het was jammer dat ik hier maar een uurtje of 20 zou zijn. De sfeer in het dorpje was super. Leuke barretjes lekker eten en achteraf ook een mooie plek om te duiken maar dat ging m dus niet worden voor mij. Wel S avonds uit eten geweest met Robbert (zo blijf je je Buhay Isla maatjes overal tegen komen) heerlijk flesje wijn erbij, is eens wat anders dan bier en buiten m’n verjaardag eigenlijk nog helemaal niet gedronken deze reis of telt rijstwijn ook??? awel een kadootje voor mn Bday! Nog bedankt Robbert!
Heerlijk geslapen in mn basic bamboo hutje om de volgende dag weer terug te reizen naar Cebu en het vliegtuig naar Legazpi te nemen en hier kon ik gelukkig een taxi delen mat Jay en Amber naar Donsol want de bussen rijden savonds niet meer en 250 pesos vs 1500 is wel een groot verschil.
Het hostel was prima! Aan het strand, zwembadje dorm voor 3 personen leuke bar aan het zwembad en gezellige mensen. Het dorp staat helemaal in het teken van de whalsharks die hier enkele maanden per jaar doorbrengen en alle toeristen die niet met de gevoerde whalesharks in Oslob willen zwemmen (die hier onnatuurlijk dus het hele jaar doorbrengen) gaan naar Donsol. Dus ook ik kreeg deze vraag. Ga je morgen met whalesharks zwemmen? Uhmmm nee dat heb ik in puerto princesa al gedaan met 1 boot 10 personen. Want hier mogen maximaal 30 boten met 6 mensen per boot het water op. Gelukkig is het einde seizoen en zijn er niet zoveel bootjes meer op het water.
De volgende dag ben ik met Jay en Amber vuurvliegjes gaan kijken. Dit had ik ookal in puerto princesa gedaan maar viel me zo zwaar tegen. 2U onderweg, chaotische chauffeur, slecht buffet 2u wachten op een boot 20 minuten varen, bijna volle maan dus veel te licht!
Nu is het volle maan geweest dus vast een stuk donkerder en veel goedkoper. En inderdaad veel mooier rustiger (3 bootjes op het water) en goede duidelijke uitleg en konden we dichtbij gaan kijken naar deze grappige bijzondere vliegjes. Hele (kerst)bomen verlicht door een natuurverschijnsel!
De volgende ochtend was het dan zover. Duiken. 3 op 1 dag wat ik normaal gesproken niet doe. Vind 2 meer dan genoeg! 1 bij san miguel om te kijken of je genoeg gewicht bij je hebt en dan het echte werk. MantaBowl. Ga ik ze nu dan toch echt zien? Het zicht was erg matig en de stroming sterk. We hadden een haak mee om onszelf vast te haken achter een rots maar de duik instructeur wilde liever rondjes zwemmen. We zagen niks. Geen manta’s… een van de duikers dacht er 1 te zien. Maar dit bleek een andere groep duikers te zijn. Soms als je geluk hebt komt er wel eens een whaleshark voorbij. Ook niet. En net voordat we naar boven zouden gaan maakt de instructeur een gek gebaar bij zn achterwerk en ik denk huh?! Maar 1 hand bij zijn voorhoofd dus dat betekend een Haai!! maar wat voor een… waarom die hand bij zn achterwerk?? maar toen ik onze grote vriendelijke reus in het verzier had bleek het een tresher shark te zijn!! ook nice maar verwend als ik ben. Ik ga na dit eiland naar Malapascua, voor de treshersharks!!
ach ja, we hebben nog een duik te gaan. En ook nu weer vol goede hoop rondjes zwemmen, maar zonder ook maar iets te zien gingen we na 35 minuten weer naar boven. 3 duiken verder en 65 euro armer 2 u terug varen naar Donsol. Helaas pindakaas.
Nu heb ik nog een dag over en twijfel ik al de hele avond of ik de volgende dag nog een keer zal gaan duiken. Maar dan alleen de 2 duiken in MantaBowl. Wel kost dit dan weer 55 euro en het is niet echt de mooiste duikplek als er niks groots te zien is. Toen ik eindelijk de knoop had doorgehakt bleek dat de duikschool de duiken voor de volgende dag had gecanceld. Te weinig duikers. Wel zou de andere duikschool uitvaren. Nou dan ga ik toch met hun! Om 7u stond ik samen met Paola mn roommate in woodland resort en chris (een duikinstructeur die in de filipijnen woont) klaar bij de duikschool voor een nieuwe ronde met nieuwe kansen.
Omdat we maar met een kleine groep waren en allemaal voldoende duikervaring hadden konden we gelijk naar MantaBowl. Het zicht was een stuk beter dan de dag ervoor en na een minuut of 10 rondzwemmen was daar eindelijk mijn eerste manta! Niet super dichtbij.. Later tijdens de duik nog een manta! Met een haak onszelf aan een steen vastgehaakt en gewoon genieten. De instructies voor de duik waren, zie je een manta ga dan rustig op de grond liggen en beweeg zo min mogelijk. Dan komen ze dichterbij. Maar 1 van de duikers dacht daar anders over en ging hem achterna (alles voor de beste gopro filmpjes). Nou mijn geluk kon nu al niet meer op! Wat een mooie grote gave chille beesten zijn het toch! En aangezien onze harde zwemmer al na 35 min zn tank ver leeg had getrokken, moesten we de duik eindigen. Langzaam aan omhoog en ineens maakt onze duikinstructeur een geluid en draaien we ons om en komt er een onwijs grote whaleshark op ons afgezwommen… Wauw!! en echt zo dichtbij. Ik vergat bijna om te ademen. En zwom hij net over ons heen. Bizar zo’n schaduw van 8/9 meter lang die niet eens opmerkt dat jij daar ergens in het water hangt! Goed ik heb gezien waarvoor ik ben gekomen en het was elke cent van deze dag waard, maar ik had nog een duik. Nu waren we al halverwege onze duik en hadden we nog niks gezien. Tsja het zou leuk zijn maar ik heb natuurlijk al wat ik wilde. Maar ineens dook er een manta op! En zijn we rustig op de bodem gaan liggen. En kwam hij dichterbij en draaide hij weer om. De instructeur zei dat ik dichterbij moest komen en aangezien ik altijd goed luister deed ik dat natuurlijk. En kwam ook deze joekel steeds dichterbij en passeerde me alsof ik er niet was. Zo dichtbij! Met zoveel duiken in 2 dagen kun je niet al te lang op diepte blijven dus moesten we langzaam aan wat omhoog en ook onderweg kruisten we het pad met nog 2 manta’s nou je snapt wel dat ik de rest van de dag, en nu tijdens het schrijven weer met een smile van oor tot oor rondloopt. En als kers op de taart, savonds tijdens het uitwisselen van alle foto’s en filmpjes werden die van mij uitgekozen als beste van de dag! :-)
ow ja, en voor de afwisseling hadden we onderweg nog een paar keer dolfijnen langs de boot!
ondertussen zit ik alweer een paar uurtjes op de airport van Legazpi. De bussen hebben geen vertrektijden en autist als ik ben wil ik natuurlijk wel op tijd aanwezig zijn dus mag ik lekker lang genieten van een airstrip (waar toch niks gebeurd) en het uitzicht op een vulkaan die altijd wat rook uit zn schoorsteen laat komen. Op naar Cebu zodat ik de volgende achtend tijdig aan m’n reis naar Malapascua kan beginnen.
Na 5 uur in een locale bus gezeten te hebben en overal aangesproken te worden door locals langs de weg kwam ik aan in Maya waar ik een ferry zou moeten nemen. Al was het geen ferry zoals van bohol naar cebu maar gewoon kleine vissersbootjes. Na nog eens ruim een half uur varen was ik dan op Malapascua! Een eilandje van 3 bij 2 km met wederom azuurblauwe zee. Mij hoor je niet klagen. Achterop een motor met heel mn hebben en houden werd ik (helemaal) aan de andere kant van het eiland naar mn resort gebracht. Aan het strand. En dat voor 7 euro per nacht incl ontbijt. Het was dan wel de meest basic kamer maar wel helemaal voor mij alleen! Na aanbevelingen ben ik naar Thresher Shark Divers gegaan om mn duiken te gaan plannen. Nou als ik dacht dat Donsol duur was, het kan altijd nog erger! 33 euro per duik!! hatsiekidee! Maar wel elke dag happy hour van 4-7 voor de deur dus dat is wel fijn om andere mensen en duikers te leren kennen en zo ken je je buddy dus al een beetje. De dag erna ben ik 2 duiken gaan maken bij Gato Island. Een klein eilandje op een uurtje varen afstand van Malapascua. Veel iniminie leven onder water maar ook reefsharks!! er was me verteld dat je tijdens het duiken een tunnel (grot) doorgaat. Aangezien ik minimaal claustrofobisch ben wilde ik weten hoe en wat en werd me in eerste instantie verteld. Als je er niet relaxed mee bent…. Doe het dan gewoon niet. Hallo ik wil wel maar wil het graag safe doen voor iedereen. Dus na nog met mn duikinstructeur gesproken te hebben en te horen dat de grot niet volledig donker is en meters breed ben ik gewoon meegegaan, zonder problemen en het was een coole ervaring!
De dag erna stond in het teken van de treshersharks. Na een onrustige nacht omdat ik een kakkerlak op visite had in bed, het was te warm met de klamboe dicht daar ik alleen een Fan had dus tsja dan kun je wat gezelschap krijgen. Dus die moet is eerst vangen voordat ik weer kon gaan slapen en om 4u ging de wekker om om 4.45u bij de duikshop te zijn, om 5u te vertrekken en rond half zes te gaan duiken. Maar ook dit was zeker de moeite waard. Al tijdens het afzakken zagen we onze eerste treshershark en gedurende de duik heb ik er in totaal 6 gezien waarvan sommige ook erg dichtbij. Hun straat blijkt net zo lang als hun gehele lijf te zijn! Het zijn dan wel geen whalesharks maar het was wel weer een vette ervaring. Deze dag kwam Paola ook naar Malapascua. Mn buddy van de 2e duikdag op Donsol en ze had 2 heren leren kennen op de ferry naar het eiland. Dus na nog een heerlijk Italiaanse maaltijd was het tijd voor een laatste nachtje voordat de lange tocht terug naar Cebu weer begon. Deze begon om 11u smorgens en om 20u was ik eindelijk in mn hotel. Op naar Sumatra. Mn laatste 11 dagen van mn 3.5 maand durende trip alweer…. Dus nog 1 verslag te gaan hierna