Karlinos in de Filipinos!

Karlinos in de Phillipinos!

En dan ben je gewoon alweer een week in de Filipijnen!
Na een VIP behandeling door Cebu Pacific (nooduitgang stoel op beide vluchten. Niemand naast me van Vietnam naar Manila en een familieverpakking oreokoekies bij de tranferbalie)
Na 24u wakker te zijn en na 12u reizen en met supergoed georganiseerde transport organisatie met een busje netjes voor m’n Hostel afgezet.
Daar gebeurde waar ik al bang voor was, ik kon nog niet inchecken, en ik was zo moe… maar daar hadden ze bij het hostel lak aan. Na ja misschien hebben ze een hangmat dan om ff te chillen? Nee! Oke dan ga ik wel op een houten bankje liggen tot ik mag inchecken, ik wilde gewoon niks meer doen. Maar tot mijn verbazing moest ik zelfs het pand verlaten. Er werd om 9u gepoetst dus ik moest weg! Nou dit heb ik echt nog nooit meegemaakt. Na zo’n geweldige vlieg ervaring zo te kakken gezet worden in je Hostel… dus met knikkende knietjes maar een rondje door Coron wandelen. Waar natuurlijk om 8u s morgens nog niks te beleven valt en ik nog geen idee heb waar ik moet zijn!! maar om 11u mocht ik dan toch inchecken en was ik ineens wel een gast en was het alsof er niks gebeurd was.
Nou ik heb hier 2 nachten geslapen en buiten een advies voor een goede duikschool heb ik zo min mogelijk tijd en geld gespendeerd in dit hostel.
Na aanleiding van de enthousiaste verhalen van Simone toch maar gaan duiken in Coron. Dit stadje is bekend om zijn vele oorlogswrakken. Maar ja ik ben dan toch wel een beetje claustrofobisch. Dus eerst maar bij de duikschool gevraagd hoe donker de wrakken zijn en de doorgangen. Er werd mij rustig uitgelegd dat de east tangat en olympia maru wel goed te doen moesten zijn. Er zou 1 instructeur op 3 tot 4 duikers meegaan. Hopelijk hoefde ik de groep niet teleur te stellen. Maar tot mijn verbazing, de volgende dag op de boot bleek ik een eigen instructeur als buddy te hebben en me overal netjes te vragen of ik het wrak in wilde en durfde.
De east tangat was een 35 mtr wrak wat begon op 3 mtr onder water tot 22mtr. Waar we het laadruim inkonden en via een raam weer naar buiten. Leuk om te zien maar niet erg spectaculair. De Olympia daarintegen wel. Een 110meter lang oorlogsschip. Wat tussen de 12 en 30 meter diepte ligt. Het zicht was niet erg goed waardoor je pas halverwege het touw wat je naar het schip toe leidt deze ziet opdoemen uit het niets! Wauw!! wat immens groot! Hij lag op zn kantje dus nadat ik een OK teken heb gegeven zijn we het eerste laadruim ingegaan. Een grote opening naar een nog grotere ruimte! Om vervolgens via een wat kleinere ruimte snel weer in het 2e laadruim te komen. Het werd steeds wat spannender want het werd steeds donkerder en de ruimtes wat kleiner om doorheen te zwemmen maar je kwam steeds weer in zulke grote ruimtes uit dat het allemaal prima verliep. En ik had natuurlijk alle vertrouwen in m’n buddy! Nadat we het 4e laadruim uit zijn gekomen eerst een stuk terug gezwommen langs de bovenkant van het schip om vervolgens over het schip, dus eigenlijk z’n zijkantje terug naar boven te gaan. Deze zat vol mooie koraalbladen. Waar vele vissen zich tussen verscholen. En hier waar ze trots hun LionFishjes laten zien…
terwijl ik het van binnen ook heb gezien maar iets meer met mezelf bezig was. Zag de bominslag in het wrak er ook erg spectaculair uit. Dan krijgt het feit, waarom dit schip hier ligt en wij er fundives bij maken...pas weer z’n ware aard.
Coron was niet echt mijn stadje. Ik had er niet zoveel mee. Dus 2 nachten 1 hele dag was perfect voor mij! Na het duiken moest ik me haastten om naar de briefing van de BUHAY tour te gaan. Ook weer 1 van de highlights van mn trip waar ik zo onwijs naar uitkeek. 4Dagen3nachten eilandhoppen. Overdag op het water en snachts kamperen op onbewoonde eilandjes.
Een eerste kennismaking met de groep. We gaan met 10 personen op pad, waarvan 5 Nederlanders. Maar het zag er allemaal erg gezellig uit.
Omdat we na de briefing allemaal terug moesten naar het centrum en de meeste tricicle motortaxi’s al vol zaten mochten we gelijk met z’n 6e zo’n ding delen! Goed begin al zeg ik het zelf!
De volgende ochtend werden we om 8.30u bij de pier verwacht en kon het avontuur beginnen. Doordat we elkaar de avond ervoor allemaal al gezien hadden begin je een stuk relaxter aan zo’n trip. En werden na de eerste stop op een eerst bountey eiland met een parelwit strand(bank) Kristal heldere zee en palmboompjes de eerste biertjes opengetrokken. Lekker chillen op de dak van de boot. Ook wel lekker om af en toe weer een beetje Nederland te kunnen kletsen. Ik zou het bijna gaan verleren. Maar het Engels gaat daardoor ook wel steeds makkelijker.
Ik weet niet meer zo heel goed welke eilandjes we welke dag hebben bezocht, het waren 4 stops per dag en de een nog mooier dan de ander! Met name om te snorkelen en te chillen en rond te kijken om de diverse eilandjes maar ook een stop om van een cliff af te springen. Nou ik vond de weg naar boven spannender!!
We hadden ook kayaks op de boot die we zelf konden gebruiken of om ons af te laten zetten op het strand als we niet wilde zwemmen. Er was 6 man personeel mee op de boot die allemaal extreem hun best deden om ons een geweldige ervaring te geven. De moeder van onze gids Nad flanste de lekkerste maaltijden in elkaar zowel op de boot als op de eilanden. Verse vis, garnalen, groentes, fruit (zelfs gele watermeloen!!) vers gevangen lobster en ga zo maar door… dus het was niet echt een expeditie robinson ervaring… want daar was het natuurlijk veel te luxe voor.
Ook is de leeftijd van de groep lekker gemixt en niet te jong. Tussen de 25 en 40 jaar. En iedereen, behalve ik tussen de 1 en 3 weken op vakantie hier.
Na 8u onderweg geweest te zijn kwamen we bij ons eerste basecamp aan. Allemaal bamboo hutjes op het strand. Ik kreeg een eigen hutje want er waren genoeg hutjes en sowieso rekening gehouden met single travellers.
We waren mooi op tijd voor de Sunset waar we allemaal mooie foto’s van hebben kunnen maken waarna de rum cola op tafel kwam, we konden gaan douche (wat water over ons heen gooien) en lekker konden eten en verder borrelen. De eerste mensen sneaken al op tijd naar hun hutje toe om lekker te gaan slapen en ook ik heb het niet al te laat gemaakt. Toch een hoop indrukken. Lange reis, nieuw land, hele dag op het water en ga zo maar door. We blijven 2 nachten op dit eiland kamperen dus konden de meeste spullen lekker achter laten, athans de ‘nightbag’ want de backpacks liggen in het ruim en de ‘daybags’ moesten natuurlijk mee. Wat een hoop tassen waren het eigenlijk om in te delen! Ondertussen ben ik er wel achter dat Robbert de grote gangmaker is 24/7 altijd vrolijk, denkt er aan om van elk moment en iedereen een fotootje te maken. Zorgt ervoor dat niemand droogt hoeft te staan qua drank en sluit het feestje af samen met de Engelse Ardiano en Cecar. Die hem al hebben geridderd tot ‘pisartist’ / Pisheas. Waar ik nog nooit van had gehoord! Maar dat zijn hen die wel van een feestje en drankje houden dus dat kan wel kloppen.
Het koraal rond de eilanden is geweldig. Er komen weinig mensen hier en er wordt gezegd waar je rekening mee moet houden (ga vooral niet op het koraal staan) dus mooie combinatie van hard en zacht koraal en wat mooi op elkaar is gegroeid. Ik was onder de indruk!
Aangezien Cecar en Adriano geen fanatieke ervaren zwemmers zijn zijn ze de eerste dag alleen met de kayak op pad geweest maar dat is natuurlijk zonde!! er is zoveel moois, juist hier onder water dus de volgende dag toch maar mee met zwemvestje en persoonlijke begeleiding van eerst Robbert en daarna mij. En dat blijkt hij ook nog eens te moeten snorkelen zonder snorkel… dus dan wisselen we toch eventjes! Zo ben ik nou eenmaal!
Een van de stops was turtlepoint. Tijdens de lunch zagen we al enkele turtles omhoog komen om wat lucht te happen en tijdens het snorkelen had ik na 10 minuten de 1e schildpad had gesport en alle snorkelaars bij elkaar er denk ik 3 hebben gezien waarvan enkele ook geen 1. Dus ja, ik ken wel betere turtlepoints...
Na een laatste stop bij een klein vissersdorpje waar ons een 7/11 was beloofd (supermarkt) maar het een alles in 1 winkel bleek te zijn en we extra bier in konden slaan. (stuk of 100 extra naast de rum) bleek er geen ijs voorradig te zijn! We zaten al aan het lauwe bier op de boot… dus maar over gegaan op de rum cola en JohnJohn een van de crewleden is 2.5u onderweg geweest om ijs te halen, niet zozeer voor ons bier… maar wel voor het eten. Dus toch nog een stuk ijs ook voor ons. Het duurde even voordat het koud was maar daar hadden de meeste niet meer zo’n moeite mee. Iedereen is wat meer gewend aan dit leventje dus we hielden het wat langer vol vanavond.
Aangezien de 2e avond de biertjes langzaamaan kouder werden en iedereen wat meer in het ritme zat borrelde we (athans enkele van ons) want Robbert Adriano en Cecar hebben het de eerste avond al gedaan maar vanavond deden er meer mee. En zaten we rond 23u als Ocean6 aan tafel. Een piloot, accountent, schipper, (ex) flightnurse vd caribbean, colombiaan en nr6 zou de woordvoerder zijn hadden we wilde plannen bedacht voor een goudmijn. (ik hoef jullie vast niet uit te leggen waar het over ging) maar op dat moment hebben we toch weer een gespreksonderwerp gehad voor een uurtje en een hoop gelachen. Maar ook toen was t voor deze ‘last woman standing’bedtijd’ .
De volgende dag waren de biertjes alweer opgewarmd en werd het al snel weer een gespreksonderwerp van de dag….IJS!
Maar dat zouden we pas kunnen krijgen op ons laatste basecamp.
Het begint al aardig te wennen dat je dag bestaat uit eigenlijk niks doen. Eten, drinken, zwemmen en chillen. En ook lauwe biertjes maken dan niet meer zo heel veel uit. Je moet natuurlijk wel een beetje back to basic ;-)
op ons laatste kamp hadden we na het avondeten een lekker kampvuur waar we gezellig met zn alle zaten te kletsen. Maar het kampvuur werd als maar kleiner en wij waren nog niet klaar. Dus waren enkele heren op het idee gekomen om hout te gaan sprokkelen. Maar dat duurde deze expeditie robinson fan toch te lang. En ik denk er moeten makkelijke plekken zijn om hout te vinden en jawel. Binnen 5 minuten was ik terug met de eerste lading en was het kampvuur weer eventjes gered. Na nog een korte zoektocht en wat hout verder kwamen de jongens terug met hele planken dus konden we wel lang genoeg vooruit.
Toen ik wilde terugkomen op het ‘pishead’ karakter. Had ik er ‘pisface’ van gemaakt. Al die engels uitdrukkingen kan ze natuurlijk niet perfect onthouden. Dus bij deze is ‘pishead’ mijn officiele benoeming voor hen die wel van een feestje en drankje houden.
Dit kamp lag namelijk zo dat je een mooi zicht had om de sunrise te zien. Ik had van te voren een weddenschap met Cecar gemaakt dat het gewoon vanaf t strand te zien was maar hij dacht dat we een berg op moesten klimmer. De verliezer kreeg een warm biertje als ontbijt.
We hadden het idee om hiervoor wakker te blijven maar de lange dagen op en om het water (los van de drankjes) hakken er toch wel in dus rond half drie vond ik het mooi geweest en ben ik met wekker gaan slapen. Dan ik 5.30u toch wel vroeg maar Ardiano kwam me netjes wakker maken… Ik heb nog een poging gedaan enkele andere te wekken maar alleen Trisha heeft vanuit het kamer raam een fotootje gemaakt. Robbert lag op een houten bankje te slapen maar was volgens Adriano niet wakker te krijgen. Na 10 minuten hoorde we een plof naast ons en was Robbert van de bank gevallen, en als snel kreeg hij gezelschap van wat honden (en de bank die volgde). Dus waren we met zn drietjes. De zon kwam mooi boven een ander eiland tussen wat bewolking door ons vergezellen (al waren de kleuren voor de zonsopkomst stukken mooier) maar het was de moeite om er voor op te staan. Maar ook wel lekker om daarna nog een uurtje te gaan slapen.
En als ontbijt had ik een lekker lauw biertje klaarstaan voor Cecar. Die we niet gezien hebben voor de sunrise en ook op zich liet wachten voor het ontbijt.
Lang leve de katers! Hij kon niet echt lachen met zn biertje als ontbijt… en heeft deze dus ook niet genuttigd. Maar de fun eromheen telde ook wel mee!
Op naar de laatste dag in de natuur. Nog 3 stops voor we el nido binnen varen.
De eerste stop was het mooie kilometers lange NapCan beach waar we op het rustige deel hiervan konden zwemmen, volleyballen en chillen (Cecar heeft het hele strand niet gezien, wat hij wel graag had gewild) maar niemand durfde hem wakker te maken of te storen de eerste uren op de boot.
De 2e stop was op CadLao eiland. De weg er naartoe was geweldig. Het was zo’n onaangetast eiland… en hier kregen we te horen dat dit het expeditie Robinson eiland was van 2014. Dus iedereen incl ikzelf wilde me hier wel achterlaten. Ook zij zagen wel een robinson in me! Maar helaas. Het grootste deel van het eiland mag je niet op. Om het ongerept te laten en alleen de TAO expeditie mag hier overnachten. Verder was er niks Robinsons herkenbaars te zien dus misschien moet ik maar weer even terug kijken!
Na nog een kristalblauwe lagune was het tijd om aan te meren in El Nido en afscheid te nemen van de crew. Want we hadden als groep al afgesproken elkaar hier nog te zijn.
Maar toch alvast, doordat ik het vergeet: BUHAY ISLA, Remco, Marije, Veronica, Camilo, Trisha, Trevor, Ardiano, Cecar en Robbert. Thx voor deze geweldige dagen!!
De eerste avond heb ik lekker niks gedaan. Even ‘ME’time want daarvoor ben ik toch ook wel een beetje op reis. Dus heerlijk bijgeslapen en op tijd op om de volgende dag lekker rond de scooteren in de omgeving van El Nido! Wat strandjes bezocht. Ook zijn er wat watervallen hier maar ik hoorde dat ze niet zo geweldig zijn en omdat m’n voetje nog niet helemaal de oude is leek het me beter nog niet teveel te gaan wandelen en mezelf een lekkere massage kado te doen.
Tsja dat was natuurlijk ook wel weer even geleden.
Savonds met de groep heerlijk gegeten aan het water in een visrestaurant en geborreld. Helaas moesten Trevor en Trisha om middernacht op doorreis omdat er geen vlucht meer beschikbaar was en mistte we Remco en Marije die genoten van een echte Aziatische voedselvergiftiging! (tsja zonder een dagje WC ben je niet echt in azie geweest zeg ik altijd maar).
Aangezien ook hier de voorraad koude biertjes in de kroegen niet heel groot is (of je moet bier met ijs willen drinken) kwamen er her en der voor we doorschoven naar de buren de rondjes Tequila om de hoek kijken… Auwts… nooit een goed idee, en ALS je het doet, STOP NA DE EERSTE!
En in de laatste bar die nog open was in de kleine uurtjes dronk is samen met de 3 die hard mannen...nog een BLOODY FUCKING LAST ONE en mocht met een katertje de volgende dag eilandhoppen.
Je hebt hier de Famous A,B,C en D tours waar ik een combinatie A/C kon gaan doen. Een niet al te grote groep op de boot (slechts 9 personen) Maar jezus wat een drukte op de verschillende stopplekken!! wauw ik dacht dat de Filipijnen nog niet zo ontdekt was als vakantie bestemming!
7Commands was een mooi maar veel te druk eiland/strand, Helicopter eiland was ik niet echt van onder de indruk, de kleine lagune leek me leuk maar vond echt de prijs die ze vroegen om een kayak te huren belachelijk duur! En dan lig je daar met 50 andere kayaks in een lagune. Nee karlinos wil alleen echt mooie foto’s maken.
De Big Lagune was mooi maar niet zo blauwblauw (wel de weg er naartoe) maar Hidden beach en Secret Beach waren gaaf! Een strandje waar je uitkwam door eerst tussen 2 wanden van rotsen door te zwemmen en 1 waar je kwam door door een gat van 1 mtr breed en 1 meter boven en 2 meter onderwater door te zwemmen.
Vandaag zouden Tammie en Ian aankomen in El Nido. Die ik ken van de Komodo boot tour dus we moesten natuurlijk even meeten!!
en toen ik mn was had opgehaald bij de laundry zie ik ineens 2 backpackers lopen die ik herken… na een paar seconde wisten we het! Nico en Vicky ook van de komodotour! Dus ook hun verteld dat ik savonds met Tammie en Ian wat zou gaan drinken.
Het was zo leuk om Ian en Tammie weer te zien! We hadden zoveel te bespreken. Reiservaringen uitdelen… tips enz.enz. En toen kwam ook Robbert voorbij gewandeld en kwam ons vergezellen.
Ook dit werd weer een latertje voor me en kon ik weer maar een paar uurtjes slapen voordat ik op moest om mn bus naar Port Barton te halen. Tammie probeerde me nog over te halen langer in El Nido te blijven maar hoe graag ik hun wat langer zou willen zien (want het voelde echt weer als de dag van gisteren) wilde ik ook het rustige minder toeristische Port Barton zien. Een vissersdorpje met allemaal onverharde wegen, alleen elektra tussen 18 en 24u, nog slechtere wifi en zonder geldautomaten(gelukkig wist ik dit van te voren)
Maar wel weer met heerlijk eten ook westers! Heerlijk even gewoon taco’s of burgers. Ik had gelezen dat je hier na een eilandtour op een onbewoond eiland gedropt kon worden met of zonder gids (wel 2 bewoners voor de veiligheid) en in een tentje slapen. Het ultieme gevoel van vrijheid voor mij. Maar na wat research blijkt dat niet meer te mogen. Wel is er een soort van camping op 20 minuten varen van Port Barton. Dus ga ik dat proberen.
Het was dan wel geen onbewoond eiland maar ik was wel alleen als toerist op visite bij een locale familie. Een tentje op het strand en ik werd verwelkomt met een kokosnoot. Vers geplukt uit de boom waar mn hangmatje aan hing. 24U me myself en verder helemaal niks. Boekje erbij, beetje rondwandelen en nergens aan denken. Ik kan er wel aan wennen!
De dag erna was er iets misgegaan met de communicatie (joh?!) en was er geen bootje om me op te halen. Gelukkig kon je ook per motor terug naar de bewoonde wereld en dat was maar goed ook want anders zou ik mn bus naar puerto princesa missen. Hier wilde ik naar de ondergrondse rivier. Maar van de eigenaar van mn hosten in Port Barton hoorde ik dat het erg commercieel is en je maar een stukje de grot in vaart (die meer dan 5 km lang is) met heel veel bootjes tegelijk. Maar dat je er ook whalesharks hebt. Laat dat nou mijn #1 wishlist dingetje zijn. Dus mn plannen verandert naar whalesharks spotten. Om 7u smorgens opgehaald en na een half uur varen werden we vergezeld door een enorme groep dolfijnen om de boot!
Nog een half uurtje varen en we moesten ons klaar gaan maken om het water in te gaan. Toch wel een beetje spannend als je weet dat die beesten 16 meter lang kunnen worden!! dan sta je op het richeltje van de boot en hoor je ineens JUMP! JUMP! ai...oke…. Daar ga je dan. En zie je dus ineens (heel chill) een walvishaai voorbij zwemmen!! wauw wat zijn ze mooi en groot. En deze was nog maar zo’n 6 meter groot. Even later zagen we ook een whaleshark van maar liefst 10/11 meter lang. Je krijgt van te voren instructies dat je 3 mtr afstand moet houden en ze niet aan mag raken (gelukkig) maar wat als de whaleshark dichter en dichter naar jou toe komt…..
hup in z’n achteruit om voldoende afstand te houden want hij zwemt gewoon door… en dat is maar goed ook want erachteraan komt nog een vis die net zo groot is dan jou!!
uiteindelijk een stuk of 10 whalesharks gezien. Nou ik heb de dag van mn leven gehad. Gelukkig zijn ze hier in hun natuurlijke habitat en worden ze niet zoals in oslob gevoerd en waren we alleen als boot om walvishaaien te spotten en is het in Donsol (waar ik eigenlijk naartoe zou gaan voor deze geweldige beesten) veel populairder dus vaar je met meerdere boten uit. Nou Isaak. Thx voor deze geweldige tip!!
nu door naar Bohol de chocolade heuvels en spookdiertjes checken. En niet te vergeten…. DUIKEN!!
sorry voor het lange verhaal maar heb echt weer teveel meegemaakt afgelopen 2 weken dus het is maar goed dat het er over 3.5 week allemaal opzit ;-)