Back to work
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
10 November 2012 | Tanzania, Same
Na een rustdagje in Same, maandag weer begonnen in het ziekenhuis. Was toch weer even spannend. Even weg geweest, en weer naar een nieuwe afdeling. Male Ward. Na de overdracht hierheen. Maar zag alleen leerlingen en wat ondersteunende collega’s (die geen engels spreken)
Oeps… Goede keuze geweest om hierheen te gaan? Maar gelukkig even later kwam zuster Anna!
Het is rustig op de Male ward. 9 patiënten. Samen met de dokter, Anne (en 10 leerling vpk) visite gelopen. Veel buikpijntjes en TBC (tuberculose) en een patiënt met een (open) enkel breuk. Zonder gips of operatie gehad. Wond gehecht en gips krijgt ie pas als z’n voet wat minder dik is! Of ik even de status wilde schrijven, uhh ben verpleegkundige, ow nee dan hoeft t niet. Maar een gespecialiseerd (spoedeisendehulp) verpleegkundige kennen ze hier niet. En merk dat m’n niveau hier eerder op artsen dan verpleegkundige niveau ligt hier. Een andere patiënt overleed gewoon tussendoor op zaal, niemand erbij…. Sneu…. Was benauwd… was Hiv besmet en mogelijk ook TBC, dus ook dit weer , misschien voor de patiënt maar beter.
Het regenseizoen hier is begonnen, regelmatig een tropisch buitje (maar nog niks vergeleken met Nederland, gewoon lekker warm en klaart weer op) maar de insecten houden van dit weer, maar Karlijn niet van insecten. Held die ik ben. Bah kikkers op de badkamer, 1000poot achtige bijtende grote insecten, alles is hier ook 4x zo groot! Loop ik dus gewapend met een “gif” spuitbus op insecten te jagen…. Ach ja, de priesters hebben zo ook een extra lolletje!
Dinsdag hoorde ik bij het ochtendrapport dat er weer e.e.a. “out of stock” was, en dat er patiënten waren voor overplaatsing KCMC. Er was een plaatsvervangend hoofd, maar vroeg of ik evt meekon naar Moshi. De apotheker was al onderweg met de bus, maar ik kon wel met de ambulance mee. Eerst nog meegelopen met de artsenronde op de mannen afdeling en daarna kon ik met de ambulance mee. 4 patiënten + familie en 2 baby’s achterin. (excl personeel chauffeur, verpleegkundige, nog iemand en ikke). 1 patiënt was erg ziek, ze was die nacht bevallen maar hij geen oxytocine gehad waardoor ze bleef bloedde. En er was ook geen bloed op voorraad in het ziekenhuis. Dus zo slap en bleek dat ze was werd ze overgeplaatst. 2 uur met de ambulance! En onderweg zwaailicht, sirene en ineens wuifde mensen dat we rustig moesten rijden, net na de heuvel was een jongen(man) aangereden…. Werd slap van het wegdek afgetrokken en ik vroeg of ik kon helpen . maar dat was niet nodig volgens de chauffeur was “hij was toch al dood” hoe weet je dat???? Niemand controleert de patiënt. Nou daar zit je dan in de ambulance (lees 4 wheel drive met matras achterin en zwaailicht en sirene erop) met je kennis en kunde… maar je kunt/mag niks…. Rijden gewoon door! Maar ja achteraf wat had ik willen doen, je hebt geen spullen om acute zorg te kunnen verlenen en ook niet de veiligheid als in Nederland qua overdragende ziektes. Had geen handschoenen, pocketmask (voor beademing) bij me. Maar toch zoiets hakt er wel in. Beide situaties! Dus had t ff zwaar onderweg. Gelukkig was er de “groepswhatsapp” van de afdeling waar ik een klein beetje m’n ei kwijt kon, bedankt collega’s!
Patiënten overgedragen, en een kijkje genomen achter de schermen. Het lijkt bijna een echte SEH! (spoedeisende hulp/1e hulp) aparte ruimtes met gordijntjes brancard voor patiënt en bureau voor de arts voor anamnese. Wat een verschil met Same. vervolgens geld gehaald en naar de groothandel “MSD” voor matrassen. Nou de apotheker was al terug naar Same dus ik kon geen matrassen kopen want hij moet daar een handtekening voor zetten… pfff wat een gedoe, kunnen ze iets verkopen, na ja in de apotheken maar op zoek naar oxytocine. Maar aangezien daar momenteel moeilijk aan te komen is zijn ze dubbel zo duur! Dus maar een klein voorraadje van 50 stuks kunnen kopen als EMERGENCY voorraad voor de verloskamers… ben benieuwd hoe lang ze hiermee doen.
Volgende dag uitgebreid bedankt voor de oxytocine, maar of ik ook een bijdrage had voor hechtdraad, want ook dat was volledig op, en aangezien Karlijn nog steeds niet zo goed nee kan zeggen, en ik weet dat het maar een tijdelijke oplossing is, heb ik toch mn steentje (shillingen) bijgedragen.
Kadotjes uit 2 steden ziekenhuis die Margo en Theo mee hadden genomen ook uitgedeeld, gipsschaar, ecg plakkers en baby neusbrilletjes voor zuurstof… met hartelijke dank uit Same!
Tijdens een rondje Same kwam ik nog een paar zwangere vrouwen tegen waarvan ik er nog steeds een paar ken! Pff al een maand in het ziekenhuis aan het wachten op het moment van bevallen! Daarna een arts tegen gekomen die vroeg of ik mee wilde om haar zus te bezoeken, een groot huis! En ik was meer dan welkom! Wel vroeg ze waarom de arts niet had gezegd dat ik meekwam, dus legde uit dat ze me onderweg tegen kwam. Want ze had geen cadeautje voor me! Nou dat hoeft toch ook helemaal niet! Maar even later kwam ze met een levende kip terug! Oke, dank je wel…. (denk ik) wat moet ik met een kip??? Maar ja wel super lief natuurlijk. Dus een cadeautje voor de Diocese. Het was een groot huis voor tanzaniaanse begrippen, en hadden er een hele beestebende bij, veel meer kippen, geiten, schapen en koeien. Haar dochter was 2 weken geleden bevallen van een dochter dus ook even op kraamvisite. Een ander kleinkind was helemaal fan van me en liet m’n hand tijdens de terugweg niet meer los! Schattig!
Vrijdag wederom rustig op de mannenafdeling, erg vervelend want voel me dan toch wel nutteloos! Ook mn trip naar Moshi om matrassen te gaan halen ging niet door want de ambulance zat vol, tsja graag of niet toch!?!? Maandag nieuwe poging. Op tijd naar “huis” want de enigste verpleegkundige die een beetje engels sprak moest ook eerder naar huis. Ik blijf me verbazen, over hoe aardig de mensen hier zijn, vrijdag wat gedronken bij chikira shop en mocht niet afrekenen, je bent als een dochter voor me! Was uitgenodigd op de bruiloft van zijn dochter, 13 december, maar dan ben ik alweer in nederland. Maar ga wel met z’n zoon father John, van de diocese een keertje thuis op bezoek. En wilde een cadeautje geven, maar wat John zei was, hij doet dit in naam van God door goed te zijn voor een ander hoopt ie het ook terug te krijgen, bed maar voor hem!
Sweet! Nu in moshi, bij kilimanjaro coffee lounge gelunched en geskyped met Mn broertje (&nichtjes) en zusje en necati! Zelfs ff met beeld! Doet me goed :)
Zo kan ik er weer even tegenaan! Donderdag voor 2 weken naar Bwambo, dus weet niet of ik daar updates kan plaatsen, we zullen zien!
Oeps… Goede keuze geweest om hierheen te gaan? Maar gelukkig even later kwam zuster Anna!
Het is rustig op de Male ward. 9 patiënten. Samen met de dokter, Anne (en 10 leerling vpk) visite gelopen. Veel buikpijntjes en TBC (tuberculose) en een patiënt met een (open) enkel breuk. Zonder gips of operatie gehad. Wond gehecht en gips krijgt ie pas als z’n voet wat minder dik is! Of ik even de status wilde schrijven, uhh ben verpleegkundige, ow nee dan hoeft t niet. Maar een gespecialiseerd (spoedeisendehulp) verpleegkundige kennen ze hier niet. En merk dat m’n niveau hier eerder op artsen dan verpleegkundige niveau ligt hier. Een andere patiënt overleed gewoon tussendoor op zaal, niemand erbij…. Sneu…. Was benauwd… was Hiv besmet en mogelijk ook TBC, dus ook dit weer , misschien voor de patiënt maar beter.
Het regenseizoen hier is begonnen, regelmatig een tropisch buitje (maar nog niks vergeleken met Nederland, gewoon lekker warm en klaart weer op) maar de insecten houden van dit weer, maar Karlijn niet van insecten. Held die ik ben. Bah kikkers op de badkamer, 1000poot achtige bijtende grote insecten, alles is hier ook 4x zo groot! Loop ik dus gewapend met een “gif” spuitbus op insecten te jagen…. Ach ja, de priesters hebben zo ook een extra lolletje!
Dinsdag hoorde ik bij het ochtendrapport dat er weer e.e.a. “out of stock” was, en dat er patiënten waren voor overplaatsing KCMC. Er was een plaatsvervangend hoofd, maar vroeg of ik evt meekon naar Moshi. De apotheker was al onderweg met de bus, maar ik kon wel met de ambulance mee. Eerst nog meegelopen met de artsenronde op de mannen afdeling en daarna kon ik met de ambulance mee. 4 patiënten + familie en 2 baby’s achterin. (excl personeel chauffeur, verpleegkundige, nog iemand en ikke). 1 patiënt was erg ziek, ze was die nacht bevallen maar hij geen oxytocine gehad waardoor ze bleef bloedde. En er was ook geen bloed op voorraad in het ziekenhuis. Dus zo slap en bleek dat ze was werd ze overgeplaatst. 2 uur met de ambulance! En onderweg zwaailicht, sirene en ineens wuifde mensen dat we rustig moesten rijden, net na de heuvel was een jongen(man) aangereden…. Werd slap van het wegdek afgetrokken en ik vroeg of ik kon helpen . maar dat was niet nodig volgens de chauffeur was “hij was toch al dood” hoe weet je dat???? Niemand controleert de patiënt. Nou daar zit je dan in de ambulance (lees 4 wheel drive met matras achterin en zwaailicht en sirene erop) met je kennis en kunde… maar je kunt/mag niks…. Rijden gewoon door! Maar ja achteraf wat had ik willen doen, je hebt geen spullen om acute zorg te kunnen verlenen en ook niet de veiligheid als in Nederland qua overdragende ziektes. Had geen handschoenen, pocketmask (voor beademing) bij me. Maar toch zoiets hakt er wel in. Beide situaties! Dus had t ff zwaar onderweg. Gelukkig was er de “groepswhatsapp” van de afdeling waar ik een klein beetje m’n ei kwijt kon, bedankt collega’s!
Patiënten overgedragen, en een kijkje genomen achter de schermen. Het lijkt bijna een echte SEH! (spoedeisende hulp/1e hulp) aparte ruimtes met gordijntjes brancard voor patiënt en bureau voor de arts voor anamnese. Wat een verschil met Same. vervolgens geld gehaald en naar de groothandel “MSD” voor matrassen. Nou de apotheker was al terug naar Same dus ik kon geen matrassen kopen want hij moet daar een handtekening voor zetten… pfff wat een gedoe, kunnen ze iets verkopen, na ja in de apotheken maar op zoek naar oxytocine. Maar aangezien daar momenteel moeilijk aan te komen is zijn ze dubbel zo duur! Dus maar een klein voorraadje van 50 stuks kunnen kopen als EMERGENCY voorraad voor de verloskamers… ben benieuwd hoe lang ze hiermee doen.
Volgende dag uitgebreid bedankt voor de oxytocine, maar of ik ook een bijdrage had voor hechtdraad, want ook dat was volledig op, en aangezien Karlijn nog steeds niet zo goed nee kan zeggen, en ik weet dat het maar een tijdelijke oplossing is, heb ik toch mn steentje (shillingen) bijgedragen.
Kadotjes uit 2 steden ziekenhuis die Margo en Theo mee hadden genomen ook uitgedeeld, gipsschaar, ecg plakkers en baby neusbrilletjes voor zuurstof… met hartelijke dank uit Same!
Tijdens een rondje Same kwam ik nog een paar zwangere vrouwen tegen waarvan ik er nog steeds een paar ken! Pff al een maand in het ziekenhuis aan het wachten op het moment van bevallen! Daarna een arts tegen gekomen die vroeg of ik mee wilde om haar zus te bezoeken, een groot huis! En ik was meer dan welkom! Wel vroeg ze waarom de arts niet had gezegd dat ik meekwam, dus legde uit dat ze me onderweg tegen kwam. Want ze had geen cadeautje voor me! Nou dat hoeft toch ook helemaal niet! Maar even later kwam ze met een levende kip terug! Oke, dank je wel…. (denk ik) wat moet ik met een kip??? Maar ja wel super lief natuurlijk. Dus een cadeautje voor de Diocese. Het was een groot huis voor tanzaniaanse begrippen, en hadden er een hele beestebende bij, veel meer kippen, geiten, schapen en koeien. Haar dochter was 2 weken geleden bevallen van een dochter dus ook even op kraamvisite. Een ander kleinkind was helemaal fan van me en liet m’n hand tijdens de terugweg niet meer los! Schattig!
Vrijdag wederom rustig op de mannenafdeling, erg vervelend want voel me dan toch wel nutteloos! Ook mn trip naar Moshi om matrassen te gaan halen ging niet door want de ambulance zat vol, tsja graag of niet toch!?!? Maandag nieuwe poging. Op tijd naar “huis” want de enigste verpleegkundige die een beetje engels sprak moest ook eerder naar huis. Ik blijf me verbazen, over hoe aardig de mensen hier zijn, vrijdag wat gedronken bij chikira shop en mocht niet afrekenen, je bent als een dochter voor me! Was uitgenodigd op de bruiloft van zijn dochter, 13 december, maar dan ben ik alweer in nederland. Maar ga wel met z’n zoon father John, van de diocese een keertje thuis op bezoek. En wilde een cadeautje geven, maar wat John zei was, hij doet dit in naam van God door goed te zijn voor een ander hoopt ie het ook terug te krijgen, bed maar voor hem!
Sweet! Nu in moshi, bij kilimanjaro coffee lounge gelunched en geskyped met Mn broertje (&nichtjes) en zusje en necati! Zelfs ff met beeld! Doet me goed :)
Zo kan ik er weer even tegenaan! Donderdag voor 2 weken naar Bwambo, dus weet niet of ik daar updates kan plaatsen, we zullen zien!
-
10 November 2012 - 15:43
Angela:
Wat een avonturen weer zeg! Elke keer zit ik ze met verbazing te lezen.
Maar je moet wel de juiste mentaliteit en aanpassingsvermogen hebben om het daar vol te houden
denk ik. Maar dat gaat jou zéker lukken!
Veel groetjes! -
10 November 2012 - 16:01
Margo:
Goed verslag weer, Theo zei al dat eene matras kennen we wel.
Goed je gister weer even gesproken te hebben je blijft toch een beetje ons kind.
Heb je je kanga s al laten maken, anders wil ik vragen of je er nog een mee kunt brengen voor onze zwangere buurvrouw.
Veel succes in Bambwo en tot december
Liefs Theo en Margo -
10 November 2012 - 16:21
Marije:
He Karlijn!
Mooi verhaal, al lees ik veel terug van onze whatsapp. Geniet van Moshi!
Kuz Marije -
10 November 2012 - 17:26
Lonneke:
Hey klijntje!! Wat een verhalen toch weer, en je kunt je (verse kippen)ei altijd op de groepswhatsapp kwijt hoor!!! Geniet van je laatste maandje X.
-
10 November 2012 - 19:56
Yvonne :
Hé lieve Karlijn,
Wat fijn om weer twee verhalen van je te kunnen lezen!! Ik lees ze met plezier, maar ook met ontzag voor jou hoe je het allemaal oppakt daar. Wat een onvergetelijke ervaringen daar. Als je maar weer kunt wennen in Nederland aan alle luxe hier?!?!?!?
De tijd vliegt, geniet er nog van de komende weken.
XXX
-
10 November 2012 - 21:59
Anka:
Leuk verhaal Karlijn! Kan me voorstellen dat dat ritje naar Moshi heftig was, erg fijn om dan makkelijk contact te kunnen leggen met het thuisfront. Doe de groetjes aan Oswaldi, deed ook graag boodschapjes bij hem! En een levende kip als cadeau. Jullie aten 's avonds kippenpoten?
Veel plezier in Bwambo, groetjes -
10 November 2012 - 22:08
Margot:
Hujambo mzungu Carolyn,
Hoe herkenbaar toch weer allemaal! Zou zo weer even terug willen. Lopen de kippen die maleward nog in en uit? En dan bedoel ik niet die leerlingen, maar de echte kippen en de haan.
Je ziet nu met eigen ogen dat nieuwe matrassen geen overbodige luxe is!
Heel veel groeten aan iedereen, zuster Anna, die pas bevallen is van haar derde kind, father John, pa Chikira van de shop, de apotheker die inderdaad altijd moet tekenen, de ambulance-chauffeur die op badslippertjes rijdt en voor komende week in Bwambo father Beda en father Michael, in the corner of the Diocese. Het is zo prachtig daar qua natuur, zo'n fijn klimaat. Enjoy!! Margot
-
11 November 2012 - 09:09
Sjef En Annelies:
Hujambo Karlijn,
'kippenvel' verhaal, maar weer.
LIefs uit Tilburg -
11 November 2012 - 13:14
Gérard:
wow wat een verhaaldaar krijg je kippenvel van dan moet je wel sterk in je schoenen staan(slippers) ik hoop toch dat je er nog van genieten.
liefs xxx gérard -
11 November 2012 - 13:37
Loes:
je hebt het weer mooi verwoord moppie.
je doet het goed en de mensen zijn blij daar met je lees ik wel..
nou ik ben trots op je hoor dat je dit maar fff doet...
hou nog ff vol en dan ben je weer thuis zal je ook wel fijn vinden en je zal altijd aan die mensen blijven denken zeker weten....
liefs moeders xxxx -
11 November 2012 - 16:17
Angelique:
hoorde van je vader dat je weg was. aan je verhalen te lezen heb je een mooie tijd daar. geniet er nog maar even van. we zien elkaar wel weer ergens -
11 November 2012 - 18:40
Marie-josé Vd Ven:
hoi karlijn weer een super verhaal om te lezen,wat een ervaringen voor jou!
nog een paar weekjes en dan zien we je weer op het vertrouwde plekje.
hou nog even vol en we zien je volgende verslag weer graag komen!
liefs marie-josé
-
11 November 2012 - 19:18
Henriette:
Hoi Karlijn,
Een hele berg met ervaringen weer.
Fantasties om te lezen, maar zal wel wat bij jou los maken!
wat hebben we het hier weer goed.
Tot je volgende verslag -
12 November 2012 - 11:40
Liesje:
wat heerlijk allemaal om dit te lezen en te volgen. Geniet ervan, het is zo voorbij!
Dikke X liesje -
13 November 2012 - 22:39
(meneer) Henk:
Hoi Karlijn,
Leuk om dit alles te lezen Karlijn. Mooi ook dat je zo'n avontuur aangaat. Petje af! Ik denk dat je voortaan met andere ogen naar al onze overvloed in Nederland zult kijken.
Van Loes hoorde ik ook dat je contacten had met een schooltje daarginds? Leuk hoor. Dat zou ik nou ook eens graag ter plekke bekijken. Ik heb eens gepolst bij mijn collega's van groep 8; die zouden het wel leuk vinden om hun leerlingen via de mail in contact te brengen met kinderen daar.
Laat maar eens horen wat mogelijk is.
Ik begrijp dat je tijd daar begint te korten. Dat zal een dubbel gevoel geven denk ik; terug naar je vertrouwde en veilige plekje, maar ook achterlaten van nieuwe vrienden die jouw hulp goed kunnen gebruiken. Ik wens jou nog een goed verblijf toe daar, geniet ervan en nogmaals: RESPECT!
Groeten van (meneer) Henk -
14 November 2012 - 14:14
Lenie:
ik volg je verhalen , leuk om te volgen!. ben in augustus in Same geweest . Ken dr norbert en father Deo, Margot en ook Judith Fox, ook al tegen gekomen denk ik.
kwaheri .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
