Van wandelschoenen tot liefdesverdriet

Op een regenachtige dag op de veranda van ons hutje op Dominica, na weer een verloren potje uno, zei ik tegen Ellen: 'Wat hebben we toch een hoop gemeen! Van wandelschoenen tot liefdesverdriet'.... Waarop Ellen tegen me zei: 'Dat is een prima titel voor je nieuwe boek, al gaat het niet over wandelschoenen of liefdesverriet, ik zou het sowieso gaan lezen!'
Aangezien ik geen boeken schrijf maar alleen reisblogs heb ik haar beloofd mijn volgende blog hierna te vernoemen, dus Ellen... Bij deze!

Nadat ik getagged was op facebook door Marije, dat Guus Meeuwis naar Curacao zou komen, heb ik samen met 3 collega’s tickets en kaartjes gekocht en een hotel geregeld voor een weekendje Curacao. Aangezien ik nog op vakantie wilde en er weinig vlieg mogelijkheden zijn vanuit Bonaire leek dit mij de ideale combinatie. Dus na een half jaar voorpret, voorbereidingen rondom deze reis, Hoe ga ik reizen, wat wil ik gaan zien, wat wil ik gaan doen en waar ga ik verblijven (tjsa ik ben nou eenmaal een regeltante)
Na een super leuk gezellig weekendje Curacao wat af en toe meer leek op een schoolreisje met pubers brak de grote dag aan dat mijn individuele reis naar Ecuador toch echt begon.
Via Panama naar Quito gevlogen en wat ziet het er vanuit de lucht grandioos mooi uit!
Zo groen! Hoge pieken, diepe dalen, het lijkt wel een sprookje!
Toen ik buiten stond was het helaas al donker en zag ik tijdens de taxirit van de airport naar m’n hostel in het oude historische deel van Quito met name heel veel lampjes. En daar ik dacht dat ik me in dit toeristische backpackersoord grotendeels wel zou redden met Engels, werd ik gelijk met m’n neus op de feiten gedrukt. Zowel in de taxi als het hostel en het restaurant, kwam met niet verder dan…Spaans!
Pff is dat jaartje spaanse les niet voor niks geweest, al versta ik het redelijk vind ik het erg lastig om terug te praten. Laat staan hele zinnen maken! Gelukkig is iedereen erg vriendelijk en begrijpen we elkaar prima. Ik ben benieuwd hoe m’n Spaans over 2 weken is.

Het historische centrum van Quito is mooi, maar er is verder weinig te beleven (‘savonds). Dus kan ik uitgerust aan de Cotopaxi beginnen.
16 oktober met de bus naar mitad del mundo geweest. Het middelpunt van de wereld. De Evenaar, die dwars door het land loopt. Deze plek is erg toeristisch en ooit zonder GPS aangeduid als de evenaar van de wereld en later bleek dat deze lijn eigenlijk 240 mtr meer naar het noorden ligt.
Maar ja de evenaar is uiteindelijk toch 5 km breed.
De dag erna met de teleferiqo van 2850 naar 4100mtr gegaan. Alvast oefenen voor de komende dagen.
Het hostel waar ik verblijf is erg rustig dus wat aanspraak komt met name van mensen die ik ontmoet tijdens een tour en enkele uren later onze wegen weer scheiden.
Dus ben ik wel toe aal locatie 2: Secret garden Cotopaxi.

En inderdaad een slechte hostel keuze. Het meetingpoint in Quito, Secret garden hostel zag er al veel gezelliger uit. On top een gezamenlijke ruimte met een nice view over het historische deel van Quito.
Waarna we een 2u durende transport hadden naar secret garden Cotopaxi. Met 9 andere leuke mensen in de bus die allemaal in dit hostel verblijven. Zonder wifi dus waar je old skool spelletjes met elkaar speelt, een praatje maakt en samen naar buiten rent als de top van de Cotopaxi achter de wolken vandaan komt.
De eerste dag een korte hike naar een waterval gedaan.
Ik trek hier met name veel met Ben en Lisa op. Een leuk duits stel die ook al veel van de wereld hebben gezien. En ik ben benieuwd of we elkaar zoals afgesproken, ergens in Duitsland, Nederland of Bonaire nor eens zullen gaan zien.
De 2e dag mount Pachocoa beklommen. In 6u 16 km wandelen op en neer van 3200mtr tot 4200mtr en weer terug. Pittig met wat steile beklimingen maar een mooie hike met mooi weer en uitzicht op de verschillende gletsjers om ons heen. Het tempo lag voor mijn doen vrij hoog. De vrijwilligers van het guesthouse die de tour leiden houden weinig rekening met het feit dat we veel stijgen en we hieraan moeten wennen.
Wat wel prettig is is dat we terug afdalen en dus ons lichaam weer wat kan herstellen op deze hoogte.
Daarna de eerst veel te hete jacuzzi opgezocht, koud water erin, heet water eruit. Half uur bezig geweest maar dat was het zeker waard!
Wat heerlijk in een warme jacuzzi stappen na zo’n wandeling (incl biertje).
Er zijn er wat Nederlanders aangekomen. Toch fijn om tussendoor even je eigen taal te kunnen spreken, met uitzicht op de witte ijstop van de Cotopaxi die ik morgen ga beklimmen!
Na enige discussie en onduidelijkheden bij de fietsverhuur, (de groep was te groot, te weinig fietsen, wie wil een fiets delen en de te fietsen route naar beneden opsplitsen) konden we richting het NP.
De Cotopaxi lag er mooi open bij dus even wat (groeps)kiekjes voor we onze weg vervolgden. Overal om ons heen rotsblokken in allerlei soorten en maken. De vulkaan is namelijk nog actief (laatste uitbarsting aug 2015) waardoor we momenteel niet meer naar de top mogen klimmen.
De auto parkeren op 4500Mtr warm aankleden want er stond een ijzige wind en maar gaan lopen. Stapje voor stapje, met een ademhaling en hartslag alsof ik een marathon aan het lopen was. Even stoppen, bijkomen, foto’s maken, sjaal en of handschoenen uitdoen, jas open opdat ik het toch wel weer warm had.
En ik dacht alleen maar ‘ oke, geen Kilimanjaro revange, ik stop bij het basecamp op 4864mtr ik red het niet tot de gletser’… maar eenmaal aangekomen ging het verbazingwekkend goed!
En als andere, die wel klachten hebben het doen, waarom ik dan niet??
Dus ja, ook die laatste ‘metertjes’ (waar je ruim een half uur op loopt) door bikkelen. Maar het was de moeite waard! Ruim 5000 meter boven zeeniveau! Missie behaald 
En wat voelde ik me goed dit keer!
Wat foto’s, warme chocomel, stempel in m’n paspoort en terug naar beneden. Daar ik bij het stijgen steeds 1 van de laatste was ben ik een kei in het afdalen, zelfs in dit losse mulle zand.
Bij de auto’s werden de fietsen klaargezet en kon eerst m’n buddy en daarna ik door het natuurpark crossen! Wat een rijk gevoel! Afdalen tussen alle bergen en vulkanen. Soms je band weg voelen glijden en weer door!
Uiteindelijk waren we door het fietsengedoe en de grote groep 2,5u later bij het hostel dan de bedoeling was. Soepje eten, opfrissen en ineens zag ik iedereen alweer bij de auto’s staan… uhmmm moet ik hier ook bij mee? Ja dus! Snel betalen, bijna een deel van m’n kleding vergeten (gelukkig vroeg 1 vd vrijwilligers of ze van mij waren) en naar Machachi, de dichtbij zijnde stad waar je een bus kunt pakken naar je volgende bestemming. Bijna daar aangekomen hoorde we dat de andere auto autopech had. Dus geen afscheid meer kunnen nemen van iedereen (wel van Ben en Lisa). 1 vd 2 stellen op doorreis naar banos zat bij mij in de auto (al waren de andere leuker) toch met hun doorgereisd, we wisten ook niet hoe lang de autoproblemen gingen duren en het was al donker. Na nog een lastige overstap (we zaten al in de verkeerde bus) uiteindelijk om 22.30u toch aangekomen in (m’n wederom rustige) hostel in banos.
(Les voor azie 2018: zoek populaire, lonely planet achtige hostels op, al betekend dit dat je misschien geen eigen kamer hebt)
Vroeg wakker van de kou! He wat?!?! Het zou hier toch warm zijn!? En nog regen ook!
Begonnen met een chill dagje. Na het boeken van de tours en een rondje door het centrum naar de el refugio spa gewandeld voor een heerlijke massage, facial en volgens lokale traditie een banos de cajo, een 1 pers stoombad waarin je zelf de stoomvoorziening kunt regelen en een oorreininging mbv een kaars…. En relaxen bij het zwembad en bubbelbad met een prachtig uitzicht over het dal.
21 oktober was de dag waarvoor in naar Banos was gegaan. Canyoning! Samen met een groep Amerikaanse jongeren (18-21jr) die in een pauzejaar in 9 mnd her en der (Colombia, Ecuador, Thailand, Cambodja en Albanië) vrijwilligerswerk gaan doen.
Na 20 min rijden een koud, nat wetsuit en schoenen aangetrokken.. KOUD!!
Maar warmde ik snel weer op tijdens de 20 min durende klim naar een hoger deel waar ons canyoning avontuur zal beginnen. De 1e waterval was nog wat onwennig en eng , om me aan een touw horizontaal op de rotsen in een stromende waterval naar beneden te ‘lopen’. Al snel had ik het door en vervolgde de rivier met watervallen, canyoningend (als t een woord is) ziplijnend en glijdend tot we weer beneden waren aangekomen. Wat een tof avontuur!
Smiddags met een Chivas busje (lees omgebouwde vrachtwagen met harde bankjes, lampjes en harde muziek) naar de bekendste watervallen van banos. Met… natuurlijk alle uitleg alleen in het Spaans! Want natuurlijk spreekt er niemand Engels.
Met als topper op het eind de DIABLO DEL PAILON! Al duurde het even voordat ik doordat dat ik daar was! Een hele wandeling langs de rivier en korte afdalingen en ineens hoor je een kabaal en sta je op een brug en zie je de immens krachtige waterval waar 1000en liters water per seconde naar beneden dendert. Met de trap tot halverwege deze waterval kunnen komen. Je wordt er nat en kunt de massale watermassa bijna aanraken. Best indrukwekkend zo dichtbij. Casa der arbol 9eenboomhut met een schommel uitkijkend op het dal (mits er geen wolken hangen) maar geskipt. Ik twijfelde maar naar mijn idee veel te toeristisch . en was het deze dagen ook erg bewolkt dus zie je toch niks.
Ook een jungletocht geskipt, na al dat wandelen en actief zijn afgelopen week wilde ik ook wel even een beetje bijkomen in deze 2 weken vakantie. Dus de laatste dag doorgebracht in en om Banos. Naar Piscina el salado. Natuurlijke hotsprings tussen de 40 en 55 graden.
Savonds in m’n favoriete koffietentje kwam ik het andere stelletje van de cotopaxi tegen die in de auto met pech zaten. Toch maar goed dat we niet op hun gewacht hebben want tegen de tijd dat ze in Machachi waren konden ze geen bus meer krijgen naar Banos dus moesten ze terug naar Quito om de dag erop weer terug te reizen. Na wat laatste biertjes in een leuk klein rock barretje met een stel uit Argentinië die ook doorreizen naar montanita, wilde ik op tijd gaan slapen maar is dat niet helemaal gelukt, dus ging 5u later de wekker om de vroege bus van 6u te nemen naar Guayaquil, die er ipv 6, 7,5 u over heeft gedaan want stel dat je een reiziger langs de weg mist. En dan de volgende uitdaging. Hoeveel prikkels kan een mens, of in dit geval IK aan?!
Verkopers in de bus voor telefoon accessoires, homeopathische geneesmiddelen, eten, drinken, fundraising voor familiebezoek, muziek uit verschillende telefoons (waarom zou je earplugs gebruiken) om nog maar niet te spreken over de lichaamsgeuren. Tijdens m’n overslap in Guayaquil keuze uit 100 platforms en incheckbalies om 3 verschillende etages uiteindelijk de juiste gevonden en vanuit daar werd ik met spoed naar de juiste bus gebracht en nog geen 5 minuten later waren we alweer onderweg. Na 12u en $16 aangekomen in montanita. Het hippieparadijs van ecuador. Genoeg dreadlocks bearfoots, jointjes, golven en uitgaansgelegenheden om me enkele dagen te kunnen vermaken. Maar voor nu, na een korte nacht, lange reis en 2 mojito’s eerst ff bijslapen. Ook ik ben tenslotte geen 18 meer!
De stad ontwaakt pas laat dus maar lekker gaan chillen op het strand, wel was het frisser, 24graden en bewolkter dan ik had gedacht.
Twijfelen over surflessen maar toch maar even toekijken. Gaaf om te zien hoe behendig mensen met deze goven om kunnen gaan.
26 okt, Vroeg uit de veren en na een muy rapido ontbijt en banana 4 on the way naar het boekingskantoor. Ik zou naar Isla de plata gaan! (cheap galapagos omdat ik te weinig tijd had for ‘ the real shit’) op een paar uur reizen hier vandaan om m’n blue footed boobies te spotten en te snorkelen. Dagelijks vertrek. Gister gefixed. Kom ik daar zoals afgesproken om 8.30u aan, een heel lulverhaal, in het spaans over een tour in het nation park en dat ie niet wist waar m’n hostel was (in een FCKN dorp van 10 straten) maar t kwam er dus op neer dat er geen Isla de la plata tour was voor mij deze dag! Dus voor niks vroeg op gestaan gvd! Zegt ie, ja je kan morgen. Ja en dag he! Dan fix ik t wel elders! En nu m’n money back! En ik zou zaterdag gaan duiken, Manta’s spotten. Ik naar een ander bureau (waar ze al van dit fiasco afwisten) kan ik morgen mee naar isla de la plata (en nog goedkoper ook) en zegt deze aardige man van gomontanita; Duiken? En je woont op een tropisch eiland in de caribbean? Nou hier geen Manta’s momenteel! Ik zou er je geld niet aan uitgeven als ik jou was. Seizoen is voorbij! (bijna $130 door m’n neus laten boren).
Krijg ik 2 opties om m’n verpeste dag door te komen. Dus maar 1tje aangenomen. Een junglehike. Kosten excl vervoer. Rond de $10 voor n gids. Daar aangekomen, of ik ff $22.50 wil betalen, omdat ik alleen ben!! Hallo, dat is me niet gezegd, ik had nu gvd om een eiland moeten zitten! En praat er dan ook iemand Engels? Uhmm NOPE! Dus ja, toen brak ik… ff weg uit deze situatie, om een potje te gaan janken….
Wat een KUTdag, en wat voelde ik me lonely. Nou ja, uiteindelijk ging het natuurlijk niet om die paar dollar maar wilde Louis me gaar Dos Mangas laten zien zelfs voor $10 uiteindelijk ertussen in gaan zitten want zo luxe hebben ze het hier natuurlijk niet.
Er werd gezegd dat er ook monkey’s hier in de jungle zouden zitten. Uhu zo laag en zo dichtbij dit hippiedorp? Nou Louis, als jij me die laat zien maar jij m’n dag weer goed. En dat deed ie! Na een tocht van 3,5 uur ergens op de terug weg, nagezwommen te hebben in een private natural pool, 20x de rivier te zijn overgestoken in regenlaarzen en meerdere blaren opgelopen te hebben een hoop flora en fauna, stopte ie ineens en hoorde we de echo van een aap en uiteindelijk reactie! Op enkele 10tallen meters van ons vandaan 3 apen in de boom. Pierre en Louis you guys made my day!
In de regen een uur met de bus naar Puerto Lopez, om daar met een boot naar isla de la plata te varen met 300 pk onder de kont over de goven van de Pacific Ocean heen klappen is toch wel heel erg cool! En stiekem hopen dat er nog ergens een verdwaalde Whale rond zwemt. Na een flink aantal traptreden omhoog aan de hike begonnen, op zoek naar de blue footed bobbies, athans dat dacht ik.. nou je kunt er niet omheen! Ik heb er wel 100 gezien denk ik. Wandelend over onze paden en sommige hebben hier zelfs hun nest gebouwd. Waarom ook niet. Lekker makkelijk. Wij met een grote boog om ze heen om ze zo goed mogelijk met rust te laten. (al houdt niet iedereen hier evenveel rekening mee want alles voor 1 perfecte of 100 foto’s) wat een gave beesten! En dan ook nog van die schattige donzige fluffy baby boobies.
Het snorken daarin tegen was met name koud! Best oke, maar ja ik ben nou eenmaal verwend met Bonaire (sorry).
Op de terugweg, terwijl iedereen aan het indutten en opwarmen was riep ineens iemand WHALE!! Het duurde even voordat ook het personeel ‘ontwaakt’ was maar uiteindelijk werd de boot gedraaid en tuurde we over het water, tussen de hoge golven om uiteindelijk onze humpback whale te zien! Toch nog! En wat zijn ze groot! Helaas bleven we maar even liggen en liet de Walvis zich maar korte tijd zien dus de perfecte foto is helaas niet gelukt.
Savonds na wat cocktailtjes in het zo bekende cocktailstraatje van Montanita met m’n nieuwe vriendjes uit Argentinië die ik in Banos had leren kennen toch maar even het nachtleven op gaan zoeken, wat een heerlijk feestje. En al die nationaliteiten en leeftijden door elkaar. Ik zeg, de perfecte afsluiting van Montanita om door te reizen naar m’n laatste bestemming Guayaquil.
Al snel na aankomst een taxi kunnen fixen voor de normale prijs, 15 minuten rijden $6 maar zoals het wel vaker gaat in dit soort landen en zeker in grote steden kreeg ik bij aankomst bij m’n hostel te weinig wisselgeld terug. Maar ik was te moe om moeilijk te gaan doen om $1. Ik was waar ik zijn moest. Het hostel zag er erg gezellig uit! Maar al snel bleek dat mijn kamer aan de overkant van de straat zat. Daag gezelligheid, hallo tegenvaller! Geen WC papier, kraan van de wastafel deed het niet en ik was met m’n 1.68 mtr te lang om onder de (vaste) douche te passen. #SlechtsteHostelKeuzeVanMijnTrip. Maar gelukkig ben ik geen luxe paard en verblijf ik hier maar 30u. Na een toeristen tour bus waar ik netjes naar toe ben gebracht door een lieve dame van het ticketloket, een wanelijk van o.a. 444 traptredens door de kleurrijke wijk Las Penas en een tochtje over de boulevard met een smaakvolle maaltijdd bij de MacDonalds heb ik denk ik de Highlights van Guayaquil wel gezien. Ook was er veel gesloten omdat het Zondag was. Wel eindelijk temperaturen die ik herken van +30
En na nog een dagje chillen op Curacao wordt het tijd om weer lekker naar huis te gaan.
Mn ansichtkaarten helaas niet kunnen versturen want na mitad del mundo nergens meer aan postzegels kunnen komen (of aan meer ansichtkaarten).

Dus al met al.. Ecuador is een geweldig mooi land! Erg divers. Van -10 tot +35, van +5000mtr tot zeeniveau en als er op booking.com staat dat er Spaans EN Engels gesproken wordt hoeft dit niet het geval te zijn, dus je moet er wel een woordje Spaans voor kunnen kletsen.

Thanks voor het lezen weer en voor degene die het nog niet wisten, van 14 feb tm 21 mei ga ik backpacken door Azie, grotendeels alleen dus dit was een goede oefening en zal ik jullie af en toe weer verblijden met een leuk verhaaltje en wat foto’s!

ow ja en voor als je me niet gelooft. de humpbackwhale